ಲೆಕ್ಕ ಕೊಡಿ ಎನ್ನುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿಗರೇ, ಇಲ್ಲಿದೆ ನೋಡಿ ಲೆಕ್ಕ!!

ಕೊರೊನಾ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗವಾಗಿ ಪಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಆಡಳಿತ ಚುಕ್ಕಾಣಿಯನ್ನು ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಜಿಯವರೇ ವಹಿಸಬೇಕು ಎಂದು ದೇವರ ಸಂಕಲ್ಪ ಆಗಿತ್ತು ಎಂದು ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದರೆ ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶವನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಸುವುದು ಅಷ್ಟೂ ಸುಲಭದ ಮಾತೇ ಅಲ್ಲ. ದೇಶದ 130 ಕೋಟಿ ನಾಗರಿಕರನ್ನು ತನ್ನ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯರು ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಇದು ಸಾಧ್ಯ. ದೇಶವನ್ನು ಒಂದು ದಿನ ಬಂದ್ ಮಾಡಿದರೆ ಆಗುವ ಆರ್ಥಿಕ ನಷ್ಟವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುವಾಗ ಮೋದಿಜಿ ಮಾರ್ಚ್ ಕೊನೆಯ ವಾರದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರ ಚಿಕ್ಕದೇನಲ್ಲ. ಅನೇಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಆಡಳಿತಗಾರರು ತಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಆಗಲ್ಲ ಎಂದು ಕೈ ಎತ್ತಿದಾಗ 130 ಕೋಟಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಉಳ್ಳ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಪ್ರಧಾನಿಯೊಬ್ಬರು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ನಾಗರಿಕರ ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡು ಮತ್ತು ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ದೀಪಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗುವ ಉದ್ಯಮ ಎನ್ನುವ ಇಂಧನವನ್ನು ನಿರಂತರ ಚಲಾವಣೆಯಲ್ಲಿಡುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರಲ್ಲ, ಅದು ಮೋದಿಜಿಯವರ ತಾಕತ್ತು.

ಕೋರೊನಾ ವೈರಸ್ ಸೋಂಕಿನಿಂದ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ಆದ ತೀವ್ರ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸಲು ಮಾನ್ಯ ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಜಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್ ಡಿಎ ಸರಕಾರ ಎರಡು ಮಾದರಿಯ ವಿಶೇಷ ಪ್ಯಾಕೇಜುಗಳನ್ನು ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಳಿಸಿರುವುದು ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತು. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಅದು ರಾಹುಲ್ ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯನವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ. ಹಿಂದೆಲ್ಲ ಒಂದೆರಡು ದಿನ ದೇಶ ಬಂದ್ ಆಗುವಾಗ ದುರ್ಬಲ ವರ್ಗದ ಜನರು ನಿತ್ಯದ ಆಹಾರವನ್ನು ಗಳಿಸಲು ದಾರಿ ಯಾವುದು ಎನ್ನುವ ಬೃಹತ್ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗದೇ ಸಂಕಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ನಾವು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಬಾರಿ ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಎಂದರೆ ಅದನ್ನು ಕೇಳುವಾಗಲೇ ಬಡವರ ಕಷ್ಟ ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಐಷಾರಾಮಿ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ತಿಂದುಡು ಬೆಳೆದವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತದ್ದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಳಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದ ಮೋದಿಜಿಯವರಿಗೆ ಬಡವರ ಆಹಾರದ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಯಾರೂ ಹೇಳಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಸಣ್ಣವರಿರುವಾಗ ಪ್ರತಿ ಊಟವನ್ನು ಗಳಿಸವುದಕ್ಕೆ ಆ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ದುಡಿಯಬೇಕಿತ್ತು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಮೋದಿ ಬಿಟ್ಟು ರಾಹುಲ್, ಪ್ರಿಯಾಂಕಾ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಏನಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದು ಊಹಿಸಿ. ಬಡವರ ಮತ್ತು ಕೆಳಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಸಂಕಟವನ್ನು ಅರಿತಿರುವ ಮೋದಿಜಿಯವರು ಮಾರ್ಚ್ 24 ರಂದು ದೇಶವ್ಯಾಪಿ ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಘೋಷಿಸಿದ ನಂತರ ಮಾರ್ಚ್ 26 ರಂದು ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಗರೀಬ್ ಕಲ್ಯಾಣ ಯೋಜನೆಯಡಿ ದುರ್ಬಲ ವರ್ಗದವರ ರಕ್ಷಣೆಗೆ 1.7 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ವಿಶೇಷ ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದರು. ಸುಮಾರು 80 ಕೋಟಿ ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು 5 ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿ ಅಥವಾ ಗೋಧಿ, ಒಂದು ಕೆಜಿ ಬೇಳೆಯನ್ನು ಏಪ್ರಿಲ್ ನಿಂದ ಜೂನ್ ತನಕ ಘೋಷಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ಈ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ನವೆಂಬರ್ ಅಂತ್ಯದ ವರೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಯೋಜನೆಗೆ ಜೂನ್ ತಿಂಗಳ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಂಜೂರು ಮಾಡಲಾದ 90 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಸೇರಿದಂತೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ 1.5 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಬಿಪಿಎಲ್ ಕುಟುಂಬದ ಯಾವ ತಾಯಿಯೂ ಅಡಿಗೆ ಅನಿಲ ಸಿಲೆಂಡರ್ ಇದರ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲದೇ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ದೇಶದ 8.2 ಕೋಟಿ ಬಿಪಿಎಲ್ ಕುಟುಂಬದ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಅಡಿಗೆ ಅನಿಲ ಸಿಲೆಂಡರ್ ಉಚಿತದಂತೆ 13 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ 3 ತಿಂಗಳು ಉಚಿತ ಅಡುಗೆ ಅನಿಲದ ಸಿಲೆಂಡರ್ ಅನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಸರಕಾರದಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಸಹಾಯಧನ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಖಾತೆಗೆ ತಲುಪಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಮೋದಿಜಿಯವರು ಆರಂಭಿಸಿದ ಜನಧನ್ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ ತಿಂಗಳಿಗೆ 500 ರೂಪಾಯಿಯಂತೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳು 30,611 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಹಣ ಜಮಾ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ಮಾತೆಯರಿಗೆ ಚೈತನ್ಯ ನೀಡಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಮೂರು ಕೋಟಿ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರಿಗೆ, ವಿಧವೆಯರಿಗೆ, ವಿಕಲಚೇತನರಿಗೆ 1000 ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿ ಅವರ ಖಾತೆಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಕೃಷಿ ಸಮ್ಮಾನ್ ಯೋಜನೆಯಡಿ 8.7 ಕೋಟಿ ರೈತರಿಗೆ 2000 ಹಣವನ್ನು ಆರ್ತಿಕ ವರ್ಷದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿಯೇ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದರ ಮೊತ್ತವೇ 17,890 ಕೋಟಿ ಎಂದರೆ ಮೋದಿ ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಕರ, ಮಾತೆಯರ, ಹಿರಿಯರ, ವಿಕಲಚೇತನರ, ವಿಧವೆಯರ, ಬಡವರ ಸಂಕಷ್ಟಮಯ ಜೀವನವನ್ನು ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೆಲ್ಲ ಒಂದು ಕಡೆಯಾದರೆ ಭಾರತದ ಆರ್ತಿಕ ಪುನರುತ್ಥಾನಕ್ಕೋಸ್ಕರ ” ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಭಾರತ” (ಸ್ವಯಂ ಅವಲಂಬಿತ) ತತ್ವದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ 20 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ವಿಶೇಷ ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿದೆ.

ದೇಶದ ಜೀವಾಳ ಇರುವುದು ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ(ಎಂಎಸ್ ಎಂಇ) ಪುನರ್ಚೇತನದಿಂದ ಎಂದು ಮೋದಿಯವರು ದೇಶದ ಆಡಳಿತದ ಚುಕ್ಕಾಣಿಯನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಗುಜರಾತಿನಂತಹ ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಸುರ್ಧೀರ್ಘ ಕಾಲ ಆಡಳಿತ ಮಾಡಿದ್ದ ಮೋದಿಯವರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ನಾವು ಎಂಎಸ್ ಎಂಇಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ದೂರದೃಷ್ಟಿ ಇತ್ತು. ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಆದಾಗ ಈ ಉದ್ಯಮ ಕ್ಷೇತ್ರ ತೀವ್ರ ಸಂಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಉದ್ಯಮಿಗಳಿಗೆ 3 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ರಹಿತ ಆಟೋಮ್ಯಾಟಿಕ್ ಸಾಲವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದೇ ಇದೇ ಕಾರಣದಿಂದ. 100% ಸರಕಾರವೇ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇರುವ ಈ ಸಾಲದಿಂದ ಅಂದಾಜು 45 ಲಕ್ಷ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಲಾಭವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಆರ್ಥಿಕ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿರುವ ಎಂಎಸ್ ಎಂಇಗಳ ಪುನರುಜ್ಜೀವನಕ್ಕೆ 20 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ಸಾಲವನ್ನು ಕೂಡ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಎಂಎಸ್ ಎಂಇಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಲು 50 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ಫಂಡ್ ಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು 200 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಮೌಲ್ಯದ ಸರಕಾರಿ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಟೆಂಡರ್ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ರದ್ದು ಮಾಡಿ ಅದರ ಲಾಭ ಇದೇ ಎಂಎಸ್ ಎಂಇಗಳಿಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸಲಾಗಿದೆ.

ನೌಕರರು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥಾಪಕರ ಇಪಿಎಫ್ ಭಾಗವನ್ನು ಇನ್ನು ಮೂರು ತಿಂಗಳು ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಗಿದ್ದು, 2500 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ 3.67 ಲಕ್ಷ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು 72.22 ಲಕ್ಷ ನೌಕರರಿಗೆ ಲಾಭವಾಗಲಿದೆ. ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಮೋದಿಜಿಯವರ ಕೃಷಿಕರ ಬಗ್ಗೆ ದೂರದೃಷ್ಟಿ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂದರೆ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ 60 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳ ಕಾಯ್ದೆಗೆ ತಿದ್ದುಪಡಿ ತರಲಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯ, ತೈಲ ಬೀಜ, ಬೇಳೆಕಾಳು, ತೈಲ, ಆಲೂಗಡ್ಡೆ ಮತ್ತು ಈರುಳ್ಳಿ ಈ ಆರು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಆಕ್ಟ್ ನಿಂದ ಹೊರತರಲಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಕೃಷಿಕರಿಗೆ ಈ ಆರು ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಆಕರ್ಷಕ ದರ ದೊರೆಯಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುತ್ತದೆ. ಶೀತಲೀಕರಣ ಘಟಕಗಳಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಹೂಡಿಕೆಯನ್ನು ಸರಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಬಹಳ ಶ್ರೇಷ್ಟ ಬದಲಾವಣೆ ಮೋದಿಜಿ ಏನು ಮಾಡಿದರು ಎಂದರೆ ಕೃಷಿಕರು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡಬಹುದಾಗಿದೆ. ಅಂತರ್ ರಾಜ್ಯ ನಿರ್ಭಂದಗಳು ತೆರವಾಗಿದೆ. ಉತ್ತಮ ಆದಾಯ ಎಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತೋ ಅಲ್ಲಿ ರೈತನಿಗೆ ತಮ್ಮ ಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಹಿಂದೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ನರೇಗಾ ಯೋಜನೆ, ಇದು ಆರಂಭಗೊಂಡ ನಂತರ 15 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸ ದಾಖಲೆಯನ್ನು ಮೋದಿಜಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. 41.77 ಕೋಟಿ ಮಾನವ ದಿನಗಳ ಕೆಲಸವನ್ನು 2.8 ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಮೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಕೃಷಿ ಸಂಬಂಧಿತ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಸ್ಟಾಟ್ ಅಪ್ ಎನ್ನುವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ 1 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯ ಕೃಷಿ ಮೂಲ ನಿಧಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನ ಆಧಾರಿತ ಆಹಾರ ತಯಾರಿಕಾ ಘಟಕಗಳ ಕಡೆಗೆ ಯಾವ ಸರಕಾರ ಕೂಡ ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೋದಿಜಿ ಸರಕಾರ ಅದಕ್ಕೆ 10 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ನೆರವು ನೀಡಿದೆ. ಇದರಿಂದ 2 ಲಕ್ಷ ಅಸಂಘಟಿತ ಆಹಾರ ಉತ್ಪನ್ನ ಘಟಕಗಳಿಗೆ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಸುಧಾರಣೆ ಮತ್ತು ಸಾಮರ್ತ್ಯ ಹೆಚ್ಚಳಕ್ಕೆ ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಕರಾವಳಿಯ ಮೀನುಗಾರ ಬಂಧುಗಳನ್ನು ಕೃಷಿಯ ಭಾಗವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಜಲಚರ ಕೃಷಿಗೆ 11 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ಮತ್ತು ವಿಶೇಷ ಬಂದರು ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ 9 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಪಶು ಸಂಗೋಪನೆ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯಕ್ಕೆ 15000 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯನ್ನು ಮೀಸಲಿಡಲಾಗಿದೆ. 14 ಬೆಳೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಕನಿಷ್ಟ ಬೆಂಬಲ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಕನಿಷ್ಟ 50% ದಿಂದ 83% ಗೆ ಏರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕಿಸಾನ್ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ವಿತರಿಸಲಾಗಿದ್ದು, ವಿಶೇಷ ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ನಡಿ ಕಡಿಮೆ ದರದಲ್ಲಿ 62,870 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಸಾಲ ನೀಡಲಾಗಿದೆ.
ಮೋದಿಜಿಯವರ ಮುಂದಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಸವಾಲು ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರದ್ದು. ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ 3,500 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ 5 ಕೆ.ಜಿ ಅಕ್ಕಿ/ ಗೋಧಿ ಮತ್ತು 1 ಕೆಜಿ ಬೇಳೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ 3,500 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಮೀಸಲಿಡಲಾಗಿದೆ. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಊರಿಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿರುವ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ 40 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ 300 ಕೋಟಿ ಮಾನವ ದಿನಗಳ ಉದ್ಯೋಗ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದರಿಂದ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮೂಲ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಏನು ಕೊರತೆಯಾಗದಂತೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಸೂಕ್ತ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಂಡಿದೆ. ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಗರೀಬ್ ಕಲ್ಯಾಣ್ ರೋಜಗಾರ್ ಯೋಜನೆಯಡಿ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಅಧಿಕವಾಗಿರುವ 6 ರಾಜ್ಯಗಳ 116 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ 50 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ 125 ದಿನಗಳ ಉದ್ಯೋಗ ಮತ್ತು ವೇತನವನ್ನು ಕೂಡ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅವಧಿಯ ನರೇಗಾ ಯೋಜನೆಗೂ ಮೋದಿ ಸರಕಾರದ ನರೇಗಾ ಯೋಜನೆಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಅಂತರವಿದೆ. 2020-21 ರಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಒಳಿತಿಗಾಗಿಯೇ 1,51,000 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಹಣವನ್ನು ವೆಚ್ಚ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷಗಳಿಗಿಂತ 4 ಪಟ್ಟು ವೆಚ್ಚವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಇದ್ದ ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ಅಡಚಣೆ ಪಡಿತರ ಚೀಟಿಯದ್ದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಮೋದಿಜಿ ಏನು ಮಾಡಿದರು ಎಂದರೆ ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರ ಒಂದು ರೇಶನ್ ಕಾರ್ಡ್ ಎನ್ನುವ ನಿಯಮ ಜಾರಿಗೆ ತಂದರು. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನಾಗರಿಕರು ತಮ್ಮ ರೇಶನ್ ಕಾರ್ಡ್ ನಿಂದ ಪಡಿತರವನ್ನು ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಭಾಗದಿಂದಲೂ ಪಡೆಯಬಹುದು. ಅಗಸ್ಟ್ 2020 ರೊಳಗೆ ದೇಶದ 23 ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿನ 67 ಕೋಟಿ ಅಂದರೆ ಸುಮಾರು 83 ಭಾಗ ಫಲಾನುಭವಿಗಳಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗಿದೆ. ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ/ ನಗರ ಪ್ರದೇಶದ ಬಡ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ವಸತಿ ಸಮುಚ್ಚಯಗಳನ್ನು ಮಹಾನಗರಗಳಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಕೈಗೆಟಕುವ ದರದಲ್ಲಿ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ನೀಡುವ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಆರಂಭಿಸಲಿದೆ. ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಭಾರತ ತತ್ವದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ದುರ್ಬಲ ವರ್ಗದವರನ್ನು ಸಬಲೀಕರಣ ಮಾಡುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಎಷ್ಟು ಯೋಜನಾಬದ್ಧವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದರೆ ಮಾನವ ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟಕಡೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಸರಕಾರ ಹೊಂದಿದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಬೀದಿಬದಿ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳ ವಿಷಯವನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. 50 ಲಕ್ಷ ಬೀದಿ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆ ಬಡ್ಡಿದರದಲ್ಲಿ 10 ಸಾವಿರ ಸಾಲ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ 5 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ವೆಚ್ಚ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನು 50 ಸಾವಿರಗಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಸಾಲ ಪಡೆಯುವ ಮುದ್ರಾ ಯೋಜನೆಯ ಶಿಶು ಸಾಲದ ಮೇಲಿನ ಬಡ್ಡಿಯನ್ನು ಕಡಿತಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು 63 ಲಕ್ಷ ಮಹಿಳಾ ಸ್ವಸಹಾಯ ಗುಂಪುಗಳಿಗೆ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇಲ್ಲದೇ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಾಲವನ್ನು 10 ಲಕ್ಷದಿಂದ 20 ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ಏರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ಸಾಲದ ಮೇಲಿನ ಬಡ್ಡಿಯ ದರವನ್ನು ಇಳಿಸಿರುವುದು ಮತ್ತು ಬ್ಯಾಂಕುಗಳ ಮೂಲಕ ಹಣಕಾಸು ವಲಯದಲ್ಲಿರುವ ಹಣದ ಮುಗ್ಗಟ್ಟನ್ನು ಸಡಿಲಗೊಳಿಸಲು 3.74 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಹಣದ ಹರಿವು ನೀಡಿರುವುದು ದೇಶದ ಉದ್ಯಮದ ಆರ್ಥಿಕ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲಿದೆ. ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ನಿಕ್ಷೇಪದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ವಿಶ್ವದಲ್ಲೇ ಮೂರನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ 1 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಿಂತಲೂ ಅಧಿಕ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲ್ಲನ್ನು ಭಾರತ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಈ ವಿರೋಧಾಭಾಸಕ್ಕೆ ಮಂಗಳ ಹಾಡಿ ಸವಾಲನ್ನು ಅವಕಾಶವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು ಮತ್ತು ಖನಿಜಗಳ ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ಖಾಸಗೀಕರಣಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಸಂಕಷ್ಟಕಾಲದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳಿಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಸಹಾಯಹಸ್ತ ಬಹಳ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿರುತ್ತದೆ. 2020-21ರ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರದ ಸಾಲದ ಮಿತಿಯನ್ನು ಜಿಡಿಪಿಯ ಮೂರರಿಂದ ಐದು ಶೇಕಡಾಕ್ಕೆ ಏರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದ ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ 4.28 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಸಾಲ ದೊರೆಯಲಿದೆ. ಮೋದಿಜಿಯವರು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸ್ತರದ ನಾಗರಿಕರನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟು ಪ್ರತಿ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ತರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಎಲ್ಲಾ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಳಿಸುವ ಹೊಣೆ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರದ ಮೇಲೆ ಕೂಡ ಇದೆ. ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಪ್ಯಾಕೇಜುಗಳೊಂದಿಗೆ, ರಾಜ್ಯದ ಅನುದಾನವನ್ನು ಕೂಡ ಸೇರಿಸಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳೇ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪನವರನ್ನು ಅಭಿನಂದಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ, ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ಅವರು ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ಭವಿಷ್ಯ ಉಳಿಯಲು ಮೊಸರಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಹುಡುಕಲೇಬೇಕಿದೆ. ಲೆಕ್ಕ ಕೊಡಿ ಅಭಿಯಾನ ಎನ್ನುವುದು ಅವರೆಲ್ಲರ ವಿಫಲ ಷಡ್ಯಂತ್ರದ ಫಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ದೇಶದ, ರಾಜ್ಯದ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಅಷ್ಟು ಪ್ಯಾಕೇಜುಗಳು, ಯೋಜನೆಗಳು ಪ್ರತಿ ಮನೆಮನಗಳಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತಿವೆ. ಆ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿ ತಾಳಲಾರದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿರುವುದು ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ!!

– Shri Nalin Kumar Kateel, MP DK